تهیه نقشه‌های آسیب پذیری ماندابی شدن با استفاده از سنجش از دور و اطلاعات میدانی (مطالعة موردی: دشت قزوین)

حفاظت کیفی از آب­های زیرزمینی، به دلیل کاربرد فراوان این منابع در بخشهای مختلف از جمله کشاورزی، صنعت و شرب، از اهمیت زیادی برخوردار است. یکی از راه­های مناسب برای جلوگیری از آلودگی‌های آب زیرزمینی، شناسایی مناطق آسیب‌پذیر آبخوان، و مدیریت کاربری اراضی است. در این مقاله برای تعیین توان بالقوه آلودگی آب­های زیرزمینی از چهار شاخصAVI، GOD، DRASTIC و  SINTACSدر قسمتی از دشت قزوین استفاده شده است. داده ها و اطلاعات مورد استفاده مقاله شامل: تصاویر ماهواره‌ای جهت تهیه­ی نقشه‌های کاربری اراضی و تعیین مناطق ماندابی، نقشه‌های 1:25000 برای زمین مرجع نمودن تصاویر ماهواره‌ای و نقاط نظارت، عمق آب زیرزمینی در سالهای مختلف، میزان بارندگی در منطقه، قابلیت انتقال و مقاومت ویژه­ی ظاهری لایه­ی آبدار، عمق سنگ بستر، بافت خاک سطحی، نفوذ پذیری منطقه، شیب منطقه، جنس لایه­ی آبدار، ضخامت لایه­ی آبدار، فراسنج هدایت هیدرولیکی، جنس ناحیه­ی غیر اشباع، فراسنج تغذیه­ی خالص و کاربری اراضی می باشند. به دلیل اهمیت شرایط ماندابی شدن و فراسنج کاربری اراضی در تعیین توان بالقوه خطر و آسیب‌پذیری، شرایط مربوط با به کارگیری تصاویر ماهواره‌ای مشخص شده­اند. از روش حد آستانه و نقاط نظارتی، مناطق ماندابی دشت مشخص گردیده­اند. عمق آب زیرزمینی با استفاده از اطلاعات چاه­های منطقه و روش کریجینگ معمولی تعیین شده و پایین‌تر از حد بحرانی به دست آمده است. آسیب پذیری طبیعی به دلیل فراسنجهای موثر بیشتر، به عنوان شاخص برتر برای طبقه‌بندی آسیب‌پذیری انتخاب گردید. طبقه­های آسیب‌پذیری منطقه براساس این شاخص به 6 دسته  بدون خطر آلودگی، آسیب‌پذیری خیلی­کم، کم، کم تا مبه وسیله، مبه وسیله تا زیاد و زیاد تقسیم گردیده اند که نسبت هر طبقه به کل منطقه به ترتیب برابر 38/2، 73/20، 22/50،72/20، 95/5 و 05/0 درصد شد.